Groeien

Het leven heeft veel voor mij in petto.

Is het gek, als ik zeg dat mijn krachten aan het groeien zijn, dat mijn weten in mijn kunnen aan het groeien is. Dat mijn intuïtie en mijn helend vermogen sterker worden?

Klinkt dit als een wat overroepen en groots spreken over mezelf?

Ik weet dat mijn vermogen krachtig is. Ik weet dat ik een grote bijdrage aan jouw leven kan leveren. Maar mijn vertrouwen om dit effectief in de wereld te zetten is een heel pak kleiner. En daar ben ik enorm zoekende in.

Een hoop cursussen hebben al deel genomen aan mijn groei proces. Elk heeft zijn eigen kleine bijdrage in het grote geheel, en tegelijk is die bijdrage zo groots, zo enorm.

Het heeft namelijk al gezorgd, dat ik sta waar ik nu sta.

De Access Consiousness heeft al de grootste stappen in het loslaten van overtuigingen en patronen helpen zetten in mezelf. Tot in mijn ware kern. Ik ben van deze methode en zienswijze naar het leven, een grote fan en wil dit echt gebruiken om jou dezelfde ervaringen te kunnen geven, als ik zelf heb beleefd, op jouw manier.

Maar mijn intuïtief weten, mijn intuïtief bewust zijn. Daar waar eigenlijk mijn zoektocht naar bewust groeiproces gestart is, maakt sinds deze zomer grote sprongen. Een dame waarbij ik voel dat alles mogelijk is, lag bij mij op tafel om alles te kunnen ontvangen wat ik binnenin mijn mogelijkheden heb. Zonder dat er iets raars of vreemds gevonden wordt. Zonder oordeel en angst. Openstaand om mijn bijdrage volledig te kunnen ontvangen. Als ik denk aan de 2 sessies die we nog maar gedaan hebben, begint mijn hart te gloeien, mijn handen te tintelen en mijn levensenergie te bruisen. De sprongen die zij al gemaakt heeft, de kracht die ze heeft ontvangen en vooral, echt vooral... dat haar paardje in energie bij ons is gekomen. Dat ik het voorrecht had, om een stuk wisselwerking tussen hen te mogen verzachten, met als geweldig eindresultaat dat haar paardje, aan 4 hoeven bevangen, een enorme genezingssprong heeft gemaakt na deze sessie.

Wat is er dan nog meer mogelijk?

Waar zijn er nog wegen? Die we niet zien, of als onmogelijk ervaren?

Afgelopen weekend mocht ik mee in de Ruimte der Liefde stappen. Geborgen gedragen, ondersteund door de werkende kristallen gingen we elk ons eigen weg. Geprikkeld door de weg van anderen in de kring. Er waren kristallen die mijn aandacht vroegen als iemand zich voorstelde en vlak erna nam Tom dan die kristal op en gaf het aan die persoon. Elke keer weer. En ik voelde en zag... Ik weet het ook! Ik vertrouw nog niet mijn signalen, ik mag er echt naar luisteren en gebruiken en inbrengen. Ik heb hetzelfde vermogen om te ondersteunen, niet vanuit weten maar vanuit voelen. Mijn inbreng is zo waardevol.

Later in de kring kwamen er diepe en onaangeboorde ervaringen naar boven. Een weten van het lichaam, waar nu de geest mee bewust van werd. Het ware ernstige thema's. En ik zat daar in mijn kracht. Ik voelde en zag de energieën botsen, vloeien, wervelen en in een begrensde kring vast zitten. Mijn enige taak was, alles in beweging helpen zetten en het vloeibaar houden. De energieën helpen afvloeien en zacht maken, een veilige bedding geven. Ik zat daar te wiegen en zacht te dansen met bovenlichaam, de tranen rolden zonder verdriet over mijn wangen. Het was goed, alles was goed!

Wat een heerlijk gevoel.

En dat lieve mensen,

zijn mijn krachten die ik wil gebruiken in het begeleiden van jullie.

Want ik weet, dat ik een onbeperkt vermogen heb om dit te kunnen toepassen.

Daarom heb ik mijn website aangepast,

ze is zacht en mild en aan deze maatschappij aangepast.

Mijn vuur van hierboven is nog niet direct te vinden.

Ik weet dat de juiste intentie er wel door vloeit.

En toen kwam ik deze blog tegen...

Na jaren dromen over schrijven,

voel ik nu dat de tijd rijp is.

Mijn ervaringen zijn niet gangbaar,

maar er komen steeds meer mensen in mijn leven die dit ook ervaren.

En wat voor een verrijking is dat.

In liefde voor jullie en het leven,

Els