Bevallen hoort bij de wereld,
bij het mens-zijn en het leven.
Net als dood gaan.
Het hoort niet afsloten van de wereld te zijn.
Je zou moeten mogen kiezen wie er bij betrokken is en wie niet.
Zwanger van mijn eerste kon ik me niet voorstellen dat ik ooit zonder mijn mama zou moeten bevallen.
Zij is diegene die me jarenlang doorheen zware menstruatie pijnen heeft geloodst.
En bij mijn migraine aanvallen.
Ze weet precies wanneer ik een warm bad, een massage of warmwater kruik kon gebruiken.
En deed dat ook zonder aarzelen.
Het werd een keizersnede.
Zwanger van mijn tweede wilde ik mijn dochter bij mijn bevalling hebben.
De eerste weeën kwamen op en ik lag boven in bed in mijn cocon.
Mijn man gaan werken en mijn zus beneden met dochterlief.
Toen de vroedvrouw kwam voor een check-up kon ze niet meer vertrekken.
Haar 1-jarig dochtertje was erbij.
2 kleine meisjes was wat veel en mijn man belde mijn moeder om Mauwerijntje te komen ophalen.
Mijn mama was wat in shock, had me nog niet zover verwacht met krachtige weeën.
Zwanger van nummer 3 wilde ik nog een keer de kinderen er graag bij hebben.
Hun drukte was teveel, haalde me weg van mijn hormonen, dus ik stuurde ze weg samen met hun papa.
Zelfs mijn mama was op een bepaald moment teveel, dus haar stuurde ik ook weg.
Ik kroop in mijn zitbad met een kaars en wat druppels etherische olie.
En daar kwam de rust die ik nodig had.
Een hele poos later hoorde ik haar zachtjes terug komen en ze kroop met een boek in de zetel.
Toen ik in mijn geïnstalleerd bed in de huiskamer kroop, maakte het mij niet veel meer uit.
En ik viel in slaap.
Na enkele krachtige weeën werd de vroedvrouw gebeld en wat later kwam mijn ex-man met de kinderen aan.
De oudste wilde er bij blijven, de jongste wilde naar bed.
Niet veel later werd onze derde geboren in bad. Onze zoon werd wakker en met zijn allen zaten we rondom en in het bad.
Ik wist toen al dat we soms mooie plannen hebben, maar we weten zelf niet altijd hoe deze dienen te lopen.
14 jaar later mocht ik nog eens proberen met kindje nr 4. Wat een feest was dat, haha. Niets liep zoals ik droomde.
En dan mijn praktijk ervaringen.
Een mama die maar uitstelde om haar man te bellen op zijn werk ( terwijl hij met 2 treinen en een taxi naar huis moest komen) en hij was te laat. Gelukkig ,zei ze: "dit had hij nooit moeten zien!" en de dochter die ondertussen een extreem lange middag dut deed tot mama bevallen was en de oma geduldig beneden wachtte.
Honden die heel de tijd rond mama in arbeid liepen en tijdens het persen spontaan in de keuken gingen wachten tot de baby geboren was.
2 katten waarvan 1tje de hele arbeid tegen de rug aan lag van de mama in arbeid om haar te ondersteunen en de andere die naar buiten liep en op de vensterbank naar binnen ging zitten kijken bij de zetel waar ze op zaten, omdat hij het te spannend vond.
Mijn zus in volle arbeid in het ziekenhuisbad waar mijn mama even binnensprong na haar nachtdienst. Ze wilde huilend vertrekken. Vertrekken omdat ze vond dat ze niet kon blijven en huilen omdat het zo heftig was om een eigen kind met deze pijn te moeten zien. Ik ben ingesprek gegaan en ze is gebleven en heeft buiten het heftige ook het mooie einde gezien. Wat een kracht wat een liefde.
Een plotse en onverwachte thuis bevalling op 7 minuten tijd vanaf ik binnen was met een dochter en moeder op de achtergrond.
Ze zijn zo bijzonder en zo mooi.
Kom op voor jezelf, kies je eigen team en ga in gesprek.
En weet dat wat jij verlangt niet altijd is wat jij nodig hebt. Net als dat kan zijn voor de mensen en dieren die rondom je zijn.
Maar een back-up plan en zorg dat je steeds in contact blijft met wat jij op dat moment nodig hebt.
Want dat zorgt voor die fijne bevalling.
Liefdevolle knuffel
Els
Comments